Latarnia morska w Ustce stoi u nasady wschodniego falochronu osłaniającego wejście do portu, przy ulicy Limanowskiego. Latarnia jest udostępniona do zwiedzania. Przez wieki Ustka była morskim oknem na świat Słupska, który w XIV wieku należał do Związku Miast Hanzeatyckich i odgrywał dużą rolę na Pomorzu. W 1831 roku Słupsk sprzedał port w Ustce Prusom i od tego czasu nastąpił planowy rozwój słupskiego portu, a szczególnie jego urządzeń portowych.

Ujście Słupii zawsze należało do niebezpiecznych i trudnych nawigacyjnie z powodu silnych prądów przybrzeżnych i silnych wiatrów wiejących prostopadle do osi toru podejściowego. Dlatego jednym z najważniejszych zadań stała się wtedy budowa latarni morskiej, która wskazywałaby bezpieczną drogę do portu.

W 1871 roku postawiono przy stacji pilotów maszt, na który wciągano olejową latarnię z aparaturą Fresnela. Latarnia świeciła światłem czerwonym na odległość około 6 mil morskich [Mm], a wysokość światła wynosiła 11,6 m nad poziomem morza.

 W 1892 roku zbudowano, z czerwonej licowanej cegły, nową stację pilotów z ośmiokątną wieżą przylegającą od zachodniej strony do budynku. Na szczycie wieży umieszczono w laternie optykę z nowocześniejszą soczewką, ale o tych samych parametrach co poprzednia. Dopiero w 1904 roku zmieniono charakterystykę światła na białe, przerywane.

Latarnia w takim kształcie przetrwała do dnia dzisiejszego i po zakończeniu II wojny światowej, już od 15 listopada 1945 roku wskazuje drogę wszystkim żeglującym po Bałtyku.
Wstęp 3 zł normalny i 2 zł ulgowy.

Artykuł pochodzi ze strony Stowarzyszenia Miłośników Latarń Morskich : http://www.latarnie.com.pl/, więcej informacji można znaleźć na tej stronie.